Ai, Maruxiña (Juan Montes)

From ChoralWiki
Revision as of 08:57, 13 November 2020 by Claude T (talk | contribs) (Text replacement - " " to " ")
Jump to navigation Jump to search

Music files

L E G E N D Disclaimer How to download
ICON SOURCE
Network.png Web Page
File details.gif File details
Question.gif Help
  • (Posted 2012-12-27)  CPDL #27887:  Icon_pdf_globe.gif Icon_mp3_globe.gif
Editor: Fernando Gómez Jácome (submitted 2012-12-27).   Score information: A4, 7 pages, 129 kB   Copyright: Personal
Edition notes:

General Information

Title: Ai, Maruxiña
Composer: Juan Montes

Number of voices: 4vv   Voicing: TTBB

Genre: SecularUnknown

Language: Galician
Instruments: A cappella

First published:

Description: Lyrics: Jesús Rodríguez López (1859-1917)

External websites:

Original text and translations

Galician.png Galician text

— Ay Maruxiña, por Dios, dám'un bico.
— ¿Qué fas? Acouga. ¿Tí seica toleas?
— Pois non me marcho sin qu’hoxe mo deas
— Mira que berro, ten queda las mans.
— Y eu que pensando que tí me querías
fíxent' a dona dos meus pensamentos.
— Pois si continuas con esos intentos,
poida que corras d' este sitio a paus.
— Quen dos xuramentos fía da muller,
polo qu'en tí vexo muy burro ha de ser.
Xa que meu amor te fai anoxar
na vida do mundo vólves m'a engañar.
— ¡Ay, tí polo visto as rapazas que tés
quérelas pro mesmo que quérelos pés!
Pois vaite con Dios, xa podes largar,
e nunca me volvas na vid' a falar.
— Mir' o que fas, pois xa teño catro onzas
para casarme contigo per sécola.
— Mir'o que fas.
— Si te casas d’estonzas,
— (¡Ah! Seica sona millor esta trécola.)

Ay Maruxiña, por Dios, dam'un bico.
— Din qu'ós solteiros desmermanlle o amor.
— Quérote tanto que xa non m'esprico
— Pois de casado sabrache millor.
Probe d'aquela que dá creto ós homes,
pois todos sodes un fato de pillos,
e sempre vides co esos estrebillos
pr'a que se fia botal’a perder.
— Probe d'aquel que coas mulleres xoga
e que pretende ter d'elas mercedes,
pois engueréllase nas mesmas redes
que, cobizoso, lles quixo tender.

— Tí sempre fuches un zaramalleiro.
— Non desconfíes de min Maruxiña.
— ¿Por qué non tratas de casarte axiña?
— Por non saber si me queres ou non.
— A millor proba d'amor son ch'as obras.
— Tí faslle as miñas moy pouca xusticia.
— Sí; pero as d'hoxe non tiñan malicia.
— Eran as anseas do meu corazón.
— Por eso, ó notar o teu fero querer
pensei que me viñas a comprometer.
— Non pensaba en tal, supoñías mal;
pois por darm' un bico quedabas igual.
— Nunca un sólo bico calma o voso afán,
Pois de repetilos máis ganas vos dan.
Por eso, ó meu ver, non debe de ter,
quen pensa nos bicos, muy firme o querer.
— Fíate de min. Si te quero coa y alma,
¿cómo receas que amores che minta?
Son sólo teu.
— Pois arreda, ten calma.
(Este merlo non ten mala pinta.)
— ¿Non me dás logo sequera un biquiño
como unha proba do amor que me tés?
— ¿Outra vez volves torcer o camiño?
Pois ó meu lado, por eso, non vés.
— ¿Dásm' un bic' ou non?
— Xa podes largar;
sin casar conmigo non m'has de bicar.