Ai, Maruxiña (Juan Montes)

From ChoralWiki
Jump to navigation Jump to search
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.

Music files

L E G E N D Disclaimer How to download
ICON SOURCE
Network.png Web Page
File details.gif File details
Question.gif Help
  • (Posted 2012-12-27)  CPDL #27887:  Network.png
Editor: Fernando Gómez Jácome (submitted 2012-12-27).   Score information: A4, 7 pages, 129 kB   Copyright: Personal
Edition notes:

General Information

Title: Ai, Maruxiña
Composer: Juan Montes

Number of voices: 4vv   Voicing: TTBB
Genre: SecularUnknown

Language: Galician
Instruments: A cappella

First published:
Description: Lyrics: Jesús Rodríguez López (1859-1917)

External websites:

Original text and translations

Galician.png Galician text

— Ay Maruxiña, por Dios, dám'un bico.
— ¿Qué fas? Acouga. ¿Tí seica toleas?
— Pois non me marcho sin qu’hoxe mo deas
— Mira que berro, ten queda las mans.
— Y eu que pensando que tí me querías
fíxent' a dona dos meus pensamentos.
— Pois si continuas con esos intentos,
poida que corras d' este sitio a paus.
— Quen dos xuramentos fía da muller,
polo qu'en tí vexo muy burro ha de ser.
Xa que meu amor te fai anoxar
na vida do mundo vólves m'a engañar.
— ¡Ay, tí polo visto as rapazas que tés
quérelas pro mesmo que quérelos pés!
Pois vaite con Dios, xa podes largar,
e nunca me volvas na vid' a falar.
— Mir' o que fas, pois xa teño catro onzas
para casarme contigo per sécola.
— Mir'o que fas.
— Si te casas d’estonzas,
— (¡Ah! Seica sona millor esta trécola.)

Ay Maruxiña, por Dios, dam'un bico.
— Din qu'ós solteiros desmermanlle o amor.
— Quérote tanto que xa non m'esprico
— Pois de casado sabrache millor.
Probe d'aquela que dá creto ós homes,
pois todos sodes un fato de pillos,
e sempre vides co esos estrebillos
pr'a que se fia botal’a perder.
— Probe d'aquel que coas mulleres xoga
e que pretende ter d'elas mercedes,
pois engueréllase nas mesmas redes
que, cobizoso, lles quixo tender.

— Tí sempre fuches un zaramalleiro.
— Non desconfíes de min Maruxiña.
— ¿Por qué non tratas de casarte axiña?
— Por non saber si me queres ou non.
— A millor proba d'amor son ch'as obras.
— Tí faslle as miñas moy pouca xusticia.
— Sí; pero as d'hoxe non tiñan malicia.
— Eran as anseas do meu corazón.
— Por eso, ó notar o teu fero querer
pensei que me viñas a comprometer.
— Non pensaba en tal, supoñías mal;
pois por darm' un bico quedabas igual.
— Nunca un sólo bico calma o voso afán,
Pois de repetilos máis ganas vos dan.
Por eso, ó meu ver, non debe de ter,
quen pensa nos bicos, muy firme o querer.
— Fíate de min. Si te quero coa y alma,
¿cómo receas que amores che minta?
Son sólo teu.
— Pois arreda, ten calma.
(Este merlo non ten mala pinta.)
— ¿Non me dás logo sequera un biquiño
como unha proba do amor que me tés?
— ¿Outra vez volves torcer o camiño?
Pois ó meu lado, por eso, non vés.
— ¿Dásm' un bic' ou non?
— Xa podes largar;
sin casar conmigo non m'has de bicar.